Do uszkodzenia łąkotki najczęściej dochodzi, gdy siła urazu działa z boku przy zgiętym kolanie. Przyczyną uszkodzenia są z reguły wcześniejsze mikrourazy, w wyniku których dochodzi do zmniejszenia elastyczności więzadeł i osłabienia tkanek miękkich w stawie. Biomechaniczne zaburzenia ruchu powodują nierównomierne przeciążenia i nieuchronnie prowadzą do kontuzji.
Obraz kliniczny:
- ból i tkliwość w przyśrodkowej lub bocznej linii stawu
- blokowanie stawu w rozerwaniach znacznego stopnia
- tkliwość przy skręcaniu, odwracaniu, w głębokim przysiadzie lub wstawaniu
- utrata zdolności pełnego wyprostu
- bolesność uciskowa wzdłuż szpary stawowej
Leczenie:
Zabiegi fizykalne zmniejszające obrzęk i stan pourazowy np. laser, jonoforezy, pole magnetyczne. Główne zadanie leży po stronie kinezyterapii, szczególnie terapii manualnej z wykorzystaniem metody Mulligana, terapii tkanek miękkich, trening funkcjonalny w oparciu o metody m.in.SET
Badania obrazowe:
RTG (AP, boczne) – wyklucza złamania i zmiany tkanki kostnej. Dla porównania wskazane jest wykonanie zdjęcia zdrowego kolana.
MR- badanie nieinwazyjne pozwala np. zróżnicować stłuczenie kości od uszkodzenia chrząstki stawowej lub łąkotki.
Artroskopia – badanie inwazyjne umożliwiające ocenę tkanek wewnątrzstawowych, spełnia także funkcję terapeutyczną poprzez dojście do wnętrza stawu.
TK – służy ocenie złożonych złamań stawowych, nie zawiera informacji o stanie tkanek miękkich.
Arteriografia – służy różnicowaniu problemów niedokrwiennych i uszkodzeniu naczyń krwionośnych.
USG – badanie nieinwazyjne umożliwiające ocenę tkanek miękkich w obrazie statycznym i dynamicznym.