Grupa tylna mięśni podudzia jest połączona z guzem piętowym za pomocą bardzo silnej struktury – ścięgna Achillesa. Dzięki temu połączeniu możliwe są ruchy zgięcia podeszwowego stopy, wspięcia na palce, chód, bieganie. Urazy ścięgna Achillesa, dotyczą głównie osób aktywnych, które podczas wysiłku dużo biegają , wspinają się lub skaczą. Zdarzają się mikro urazy u osób starszych, u których struktura ścięgna jest mniej elastyczna i mniej odporna na przeciążenia. Do kontuzji może dojść gwałtownie, podczas silnego ruchu, szarpnięcia, może też odbywać się powolnie. W wyniku przeciążenia dochodzi do osłabianie tkanek. Kolejne mikro urazy prowadzą do naderwania, które wyłączają mięsień z prawidłowego funkcjonowania. Zmienia to wzorzec ruchu i przeciąża inne włókna. Jeżeli nie dojdzie do prawidłowego zagojenia się tkanek i pojawia się ryzyko poważnego uszkodzenia, a nawet zerwania.
Objawy
Pierwszym objawem jest silny ból w dolnej części łydki, który początkowo pojawia się po rozpoczęciu treningu. W wyniku nasilenia urazu, ścięgno boli także w trakcie aktywności.
Uszkodzone ścięgno będzie odczuwalne rano, po przebudzeniu, po rozchodzeniu w ciągu dnia dyskomfort się zmniejsza chociaż jakość chodu i poruszania będzie trudniejsze w miarę pogarszania problemu. Wraz z bólem może pojawić się obrzęk, sztywność, nadwrażliwość na dotyk.
Gdy wystąpi silny, gwałtowny ból okolicy pięty, początku przyczepu ścięgna lub łydki, któremu towarzyszy obrzęk i siniak, może to świadczyć o zerwaniu ścięgna. Sytuacja ta wymaga natychmiastowej interwencji lekarza.
Jak zapobiegać urazom ścięgna Achillesa
1.Bez przygotowania i wcześniejszych treningów nie zmieniać gwałtownie tempa biegu lub jego dystansu.
2.Po dłuższej przerwie nie rozpoczynać wysiłku od dużych obciążeń treningowych.
3.Zwracać uwagę na zmiany podłoża twarde, miękkie lub ukształtowania i zmienności terenu podczas treningu.
4.Stopniować obciążenia po zmianie obuwia, nie decydować się na aktywność w niewygodnym obuwiu.
5.Podczas zmiany obciążeń treningowych i wdrażania innych aktywności , nie dopuszczać do większego obciążania stawu skokowego.
6.Zapobiegać poprzez odpowiednie ćwiczenia podporu stopy i zapewniające elastyczność mięśni podudzia.
Zapalenie ścięgna – fizjoterapia
Leczenie ścięgna Achillesa to wieloetapowy proces, który może trwać nawet do 12 tygodni. W pierwszym etapie należy zwrócić uwagę na działanie przeciw bólowe i przeciw obrzękowe. Stosuje się techniki drenażu oraz wspomaganie zabiegami fizykoterapii jak krioterapia, jonoforezy, pole magnetyczne. Najważniejszy etap leczenia urazu to usprawnianie poprzez odpowiednio dobrane ćwiczenia, których celem jest uelastycznianie ścięgna i mięśnia oraz stopniowe wzmacnianie mięśnia trójgłowego łydki. Podczas rehabilitacji stosuje się m.in. ćwiczenia rozciągające, izometryczne, przywracające prawidłowy wzorzec ruchu. W ostatnim etapie stopniowo zwiększa się obciążenia, które przywracają siłę i masę mięśni tylnej grupy podudzia. Ostatecznym celem jest przygotowanie pacjenta do stopniowego zwiększania tolerancji na obciążenie i umożliwienie powrotu do ulubionej aktywności.