Jest jedną z najpopularniejszych na świecie metod terapii manualnej, posiada akredytację IFOMT. Łączy techniki terapeutyczne działające na stawy, mięśnie i tkankę nerwową, gdzie ruchami biernymi bada się oraz leczy i ocenia aparat podporowy i ruchowy. Terapia manualna zasadniczo może być stosowana we wszystkich odwracalnych zaburzeniach funkcjonalnych układu ruchu m.in. przy ograniczeniach ruchomości, bólu, zmniejszonej zdolność do przejęcia odciążenia albo w celu wyrównania napięcia mięśniowego. W formie znanej obecnie kładzie szczególny nacisk na określony sposób myślenia, ciągłe badanie („trzeba wiedzieć kiedy i jaką technikę wykonać i dostosować ją do konkretnego pacjenta”).
W skład metody wchodzą trzy ściśle ze sobą związane części główne:
- badanie -subiektywne i obiektywne, których wynik wpływa na wybór zabiegu i technik leczenia;
- terapia – obejmującą dobór środków terapeutycznych, który jest ściśle uzależniony od informacji uzyskanych w czasie badania. Do głównych sposobów terapeutycznych zalicza się: Mobilizacje (Stopień I, II, III, IV) i Manipulacje (V). Ponadto pacjent otrzymuje dodatkowo wskazówki dotyczące właściwych ćwiczeń, które powinny wspierać pracę terapeuty manualnego. Typowy dla tej metody jest podział ruchów stawów na odcinki ruchu i ich kołyszące się wykonanie.
- ocena – każdy aspekt terapii i obrazu choroby, jak również ich współdziałanie, jest zbadany i oceniony. Sposób diagnozy charakteryzuje bardzo duża drobiazgowość. Pacjent jest badany po zastosowaniu każdej kolejnej techniki leczniczej, aby sprawdzić jaki wpływ wywarła ona na objawy i symptomy w odniesieniu do bólu, ograniczenia ruchomości i napięcia mięśniowego.