Naderwanie mięśni to częściowe uszkodzenie i przerwanie ciągłości włókien mięśniowych. Jest to kontuzja, która najczęściej umiejscawia się w przejściu brzuśca mięśnia w ścięgno. Uszkodzenie powoduje zaburzony ślizg naderwanych włókien i powstaje stan zapalny. Pojawia się ból i obrzęk, który utrudnia poruszanie. Przyczyną naderwania jest najczęściej podjęcie wysiłku bez wcześniejszej rozgrzewki.
Rozróżnia się 3 stopnie naderwania. W przypadku pierwszym pojawiają się niewielkie dolegliwości bólowe, które dość szybko mijają. W przypadku naderwań mięśnia II stopnia ból jest umiarkowany i utrudnia poruszanie się, pojawia się obrzęk i krwiak. Świadczy to o rozwijającym się stanie zapalnym. III stopień charakteryzuje się silnym bólem, krwiakiem w miejscu naderwania. W sytuacji napięcia, rozciągania pojawiają się silne skurcze uszkodzonego miejsca.
Naderwanie mięśnia łydki
Naderwanie mięśni łydki jest częstą kontuzją osób uprawiających sport a w szczególności biegaczy. Kontuzja ta wyklucza trenujących z co najmniej kilku tygodni treningu a czas ten koniecznie należy przeznaczyć na dobrą rehabilitację. Naderwanie I stopnia może nie dawać większych dolegliwości poza niewielkim bólem, tak III stopnia spowoduje ból, obrzęk i utrudnienia w chodzeniu. W badaniu USG, ewentualnie rezonansu magnetycznego można ocenić stopień kontuzji i przewidzieć czas wykluczenia z treningu.
W pierwszych dniach po urazie należy całkowicie odciążyć nogę, schładzać i miejscowo stosować farmakoterapię ( maści przeciwobrzękowe i przeciwzapalne).Stopniowo włącza się ćwiczenia izometryczne, czynne koncentryczne i ekscentryczne , delikatne ćwiczenia rozciągające PIR, zaczynając od niewielkich obciążeń. Okres rehabilitacji jest bardzo istotny dla pełnej regeneracji mięśnia i należy go odbyć do czasu pełnej odbudowy, aby przyszłości mięsień był odpowiednio elastyczny i odporny na zerwanie.
Naderwanie mięśnia dwugłowego
Mięsień dwugłowy uda ze względu na swoją funkcję prostowania stawu biodrowego i zginania kolanowego jest ważną strukturą anatomiczną stabilizującą i umożliwiającą poruszanie się. Jego uszkodzenie powoduje duże zaburzenie biomechaniki chodu, biegu. Kontuzje tego mięśnia najczęściej występują podczas podejmowania gwałtownej zmiany tempa biegu w sprint, zmiany kierunku biegu , wyskoku, gwałtownego zatrzymania. Uszkodzeniu towarzyszy silny, miejscowy ból i niemożność bezbolesnego aktywowania mięśnia. Niedługo po urazie może wystąpić obrzęk, siniak i tkliwość miejsca naderwania.
Miejsce naderwania to najczęściej przejście brzuśca w ścięgno, jednak zdarza się częściowe oderwanie ścięgna od przyczepu w okolicy guza kulszowego lub tylno – bocznej część uda. W miejscach tych może powstać krwiak, w wyniku uszkodzenia licznych naczyń krwionośnych.
Rehabilitacja urazów mięśnia dwugłowego musi przebiegać do całkowitego wyleczenia mięśnia i usprawnienia blizn i zrostów. Oprócz fizykoterapii i ćwiczeń, ważna rolę odgrywa indywidualna praca z pacjentem w tym: terapia manualna, elementy masażu i drenażu limfatycznego.
Naciągnięcie mięśnia czworogłowego
Mięsień czworogłowy leży w przedniej części uda i składa się z czterech mięśni, których górny przyczep jest odrębny, ale wszystkie połączone są przyczepem końcowym poniżej rzepki, na guzowatości kości piszczelowej. Na mięsień składają się: mięsień prosty, m. obszerny boczny, pośredni i przyśrodkowy.
Do naciągnięcia tego mięśnia dochodzi najczęściej w wyniku pracy ekscentrycznej, takiej w której podczas aktywności mięśnia przyczepy oddalają się od siebie. Najczęstszą przyczyną kontuzji jest niewystarczające przygotowanie mięśnia do wysiłku, przeciążenia.
Po urazie mięsień wymaga odpoczynku a zmniejszenie bólu będzie świadczyć o jego regeneracji. Następny krok to rehabilitacja, która polega na uelastycznianiu mięśnia i jego stopniowym wzmacnianiu zarówno w pracy koncentrycznej jak i ekscentrycznej. Podczas powrotu do aktywności należy zadbać o zrównoważenie napięcia mięśnia naprężacza powięzi szerokiej i prawidłowej mobilności rzepki.